Anoniem: 'Het was een les in dankbaarheid en kwetsbaarheid'

Voor iedere vrouw die een kraambedpsychose meemaakt, is dit een bijzonder heftige gebeurtenis. Dat was voor mij niet anders. Ik voelde - na het uitdoven van de psychose - sterk de behoefte om naast medicatie en bezoek aan de psychiater zelf meer te doen aan mijn herstel. Laat ik vooropstellen dat voor behandeling van een psychose rust, voldoende slaap en medicatie de hoekstenen zijn. Maar voor ondersteuning van het herstel kan ik de volgende zaken aanbevelen.

Voeding
In een zwangerschap en eventueel lactatieperiode is er een grotere behoefte aan alle bouwstenen die we uit voeding halen (bijvoorbeeld eiwitten, vitamines en mineralen) en is het goed mogelijk dat er een tekort is ontstaan aan een van deze elementen uit de voeding. Gezonde en evenwichtige voeding is daarom heel belangrijk. Zorg voor voeding rijk aan omega-3 (bijvoorbeeld vis), B-vitamines en mineralen (zoals jodium en magnesium). Dit kan het beste onder begeleiding van een orthomoleculair arts, die ook supplementen kan adviseren. Ik heb zelf veel baat gehad bij visoliecapsules, een goed multivitaminepreparaat en magnesium. Laat je regulaire behandelaar wel weten wat je aan supplementen gebruikt en doe dit niet op eigen houtje.

Emotioneel welbevinden
Ik ben in mijn psychose diepgewortelde angsten en onverwerkt verdriet tegengekomen, maar ook een blije spontane kant die ik al lang niet meer had gezien. Waar de reguliere zorg de inhoud van de psychose als onzin bestempelt, heb ik dit niet als zodanig ervaren. Begrijp me niet verkeerd, mijn denkproces en interpretatievermogen waren natuurlijk ernstig verstoord. Ik had de behoefte om me op emotioneel niveau te verdiepen om zo weer dichterbij mijn gevoel te komen. Dit heb ik gedaan met lichaamsgerichte therapie. Emoties die ik lang had weggestopt, hebben weer ruimte gekregen. Dit is geen makkelijk proces, zeker niet als je net moeder bent geworden. Toch denk ik - als ik voor mezelf spreek - dat ik een betere moeder kan zijn door dichterbij mijn eigen emoties en gevoelens te staan. Daarnaast heb ik een aantal therapiesessies met mijn man gehad. Want ook voor mijn partner was het een heftige gebeurtenis.

Stressreductie
Voor bevalling werkte ik meer dan fulltime. Ik deed een opleiding, promoveerde en had een bestuursfunctie. De zwangerschap moest er “gewoon” even bij. Ik vond dat zwaar, maar hield stug vol. Terugkijkend heb ik mezelf lang blootgesteld aan veel stress, een hoge werkdruk en een hoog ambitieniveau, ook in de zwangerschap. Herstellen van een psychose betekende in mijn geval geen blootstelling meer aan stressvolle zaken. En dus ook langdurig niet aan het werk. Een hard gelag voor de ambitieuze ik. De keerzijde van de medaille is dat ik veel tijd met mijn zoon thuis doorbracht en dat pakt niemand meer van me af! Ik kwam tot het inzicht wat daadwerkelijk belangrijk is in het leven: mijn gezin. En daar wil ik geen consessies meer aan doen. Voor mij zal er op werkgebied veel gaan veranderen. Een proces dat gepaard gaat met verdriet, want ik moet immers iets loslaten waar ik jaren hard voor heb gewerkt. Toch zie ik vooral de ruimte voor nieuwe kansen met een betere balans tussen werk en prive.

Ontspanning en tijd voor mezelf
Als kersverse moeder stel je jezelf natuurlijk het liefst 24/7 ter beschikking aan je kind. Na het doormaken van een kraambedpsychose is voldoende rust en tijd voor verwerking van groot belang. Ik heb zelf yoga- en meditatieles opgepakt. Ook baby-yoga ter ontspanning, vermaak en verbinding met je kindje kan ik echt aanraden. Verder ging mijn zoon vanaf 6 maanden twee tot drie ochtenden per week naar de opvang en had ik tijd voor mezelf. Ik gebruikte deze tijd voor therapie, meditatie, sporten, maar soms ook gewoon aan niks doen. Het heeft geval zeker een jaar geduurd voor ik weer voldoende energie had en geen slaapproblemen om een langzame start te maken op het werk.

Behandeling van restklachten
Ik heb lang veel last gehad van verhoogde prikkelgevoeligheid, met name van licht, maar ook van de huid en ernstige slaapproblemen. Voor de slaapproblemen heb ik enkele maanden reguliere medicatie gebruikt. De andere “restklachten” werden met de tijd minder, de reguliere zorg had hiervoor niet zoveel meer te bieden. Ik ben zelf bij een homeopathisch arts geweest voor aanvullende behandeling. Ik heb er veel baat bij gehad.

Acceptatie
Het doormaken van een psychose was voor mij een traumatische ervaring. Ik heb alles, dus ook mijn kind, los moeten laten om beter te worden. Stoppen met borstvoeding vond ik verschrikkelijk. De moedergevoelens werden onderdrukt door de medicatie. In plaats van een roze wolk met kraamvisite, kreeg ik dagelijks bezoek van een psychiatrisch verpleegkundige. Het heeft bij mij best een tijd geduurd voordat ik kon accepteren dat ik geen vanzelfsprekende kraamtijd heb gehad. Het echte moedergevoel kwam pas terug toen ik mocht stoppen met medicatie. Daarnaast heb ik bewust de kraamtijd over gedaan door drie maanden fulltime voor mijn zoon te zorgen en kraamvisite te ontvangen. Ik kijk met een goed gevoel terug op die periode. Accepteer dat het herstel soms met drie stappen vooruit gaat en dan weer twee stappen terug. Probeer te genieten van de kleine dingen die weer goed gaan. Zoals je kindje in bad doen of lekker wandelen. Terugkijkend was de psychose voor mij een les in dankbaarheid en kwetsbaarheid. Ik ben de kleine dingen in het leven meer gaan waarderen en kies bewuster voor de zaken die voor mij echt belangrijk zijn.

Deze tekst is geplaatst op 12 september 2016.