Documentaire 'Ze wist toch waar ze aan begon?!'

~ Stigmatisering van pasbevallen moeders met psychische klachten ~

Moeders die tijdens of na de zwangerschap met psychische klachten te maken krijgen, hebben het al moeilijk genoeg. Vaak schamen ze zich, voelen zich schuldig dat ze niet goed voor hun kindje kunnen zorgen, gaan door op de automatische piloot en daarmee voorbij aan hun eigen gevoel.Vanuit de omgeving is niet altijd evenveel begrip voor psychische aandoeningen. Er kunnen opmerkingen gezegd worden die onbedoeld heel hard binnen kunnen komen. En omdat moeders in deze periode al zo kwetsbaar zijn, is de kans groot dat ze deze opmerkingen voor altijd blijven onthouden.

De financiering van deze documentaire is mogelijk gemaakt door Socialrun en Samen Sterk zonder Stigma.

De documentaire is gemaakt door documentairemaakster Natalie de Haan en opdrachtgever Karin den Oudsten. De verhalen van Natasja Wouters, Liselotte Wouterse en Jeannette van Dongen worden in deze documentaire door henzelf verteld.

Natalie de Haan heeft met haar werk als regisseur en documentairemaakster laten zien dat ze echt een professional is op dit gebied. Haar enthousiasme over dit onderwerp zorgt ervoor dat de documentaire logisch opgebouwd is, diverse aspecten van het onderwerp aan de orde laat komen en tot het laatste moment interessant blijft om te kijken. Ze heeft de documentaire gemaakt met twee iPhones 7 Plus.

Karin den Oudsten heeft na beide bevallingen psychische aandoeningen meegemaakt. Drie maanden na haar eerste bevalling merkt ze dat ze zwaar depressief is. Vijf dagen na haar tweede bevalling krijgt ze te maken met psychotische ervaringen en moet ze worden opgenomen in het Erasmus MC. Na haar opname ervaart ze onwetendheid en onbegrip vanuit de buitenwereld en besluit om op vrijwillige basis ambassadeur van Samen Sterk zonder Stigma te worden. 

Tijdens het geven van scholingen aan zorgverleners merkt ze dat er steeds vaker stigmatiserende opmerkingen voorbijkomen. Het zijn opmerkingen die een moeder in deze situatie absoluut niet gaan helpen. Sterker nog, uit onderzoek is gebleken dat stigmatisering het herstelproces belemmert. Ze realiseert zich dat zorgverleners dus min of meer hun eigen werk teniet doen. Dat moet anders, en dat heeft haar ertoe gebracht om deze document te laten maken.

Hoewel het op het eerste gezicht geen stigmatiserende opmerking lijkt, is de titel van deze documentaire een uitspraak van een hulpverlener naar haar eigen gezin toe op het moment dat ze werd opgenomen met een kraambedpsychose.