Homeopathie

Homeopathie is een geneeskundig systeem waarbij het zelfgenezend vermogen van de zieke mens geprikkeld en gestimuleerd wordt tot betere prestaties. Homeopaten hebben een lange studie achter de rug en werken meestal met medicijnen in de vorm van druppels of korrels die opgelost kunnen worden in water.

Homeopathie kan op diverse niveaus worden toegepast. Heel vaak wordt homeopathie gebruikt als ‘constitutionele therapie’ waarmee bedoeld wordt dat de mens als geheel (mentaal, emotioneel en lichamelijk) gezien en behandeld wordt.

Bij moeders die te maken hebben met psychische klachten kan synthetische oxytocine de boosdoener zijn voor het ontstaan van dergelijke klachten. Om die reden kan het nodig zijn om een behandeling van oxytocinebelasting te krijgen, dit heet 'ontstoren'. Het is een werkwijze waarbij op oorzakelijke wijze de belasting wordt behandeld. Er wordt dus niet naar het ‘beeld’ van de ziek(t)e gekeken, maar naar de stof waardoor de verstoring is ontstaan. Deze behandeling komt geregeld voor in de homeopathische praktijk.

Bij het vaststellen van het te kiezen medicijn is de oorzaak die aan de basis ligt van de klachten altijd belangrijk. In het geval van een belasting door reguliere medicijnen, zoals via synthetische oxytocine (bij het inleiden van de bevalling), antibiotica, antidepressiva en de pil is het reguliere medicijn doorslaggevend met betrekking tot de keuze van een homeopathisch medicijn.

Homeopaten kunnen uiteenlopende werkwijzen hebben. Het is een vak waaraan iedere afzonderlijke homeopaat voor een deel zijn of haar eigen invulling aan geeft, maar de basisprincipes en uitgangspunten zijn gelijk.

Tekst: Arjen Pasma